Een bijzondere tribute aan Anderson Silva die ik onlangs tegenkwam. Niet zozeer een highlight reel of KO overzicht met foute muziek eronder, maar een stijlvol in beeld gebrachte tribute met vergelijkingen naar andere sportlegendes.
Goed gemaakt en de moeite van het checken waard. Doe dat hieronder!
Afgelopen weekend heeft de World Series of Fighting, of WSOF, van voormalig K-1 ster Ray Sefo zijn tweede event gehouden. De headliner werd ingevuld door Andrei Arlovski, ex UFC heavyweight champ en Anthony Johnson, ex-UFC weltereweight contender. Dat ging als volgt…
Johnson aardt goed als heavyweight
Anthony Johnson heeft in zijn laatste gevecht in de UFC (tegen Vitor Belfort) nogal wat moeilijkheden gekend met weight cutten. Niet zo gek als de man eigenlijk een lightheavyweight is die zich als welterweight probeerde te manifesteren. Sindsdien heeft hij een thuis gevonden in onder andere de World Series of Fighting. Zijn eerste opponent , D.J. Linderman maakte geen kans in “Rumble” zijn debuut. Veelbelovend dus.
Dan Andrei Arlovski. Ex UFC champ en sinds zijn verliespartij tegen Fedor Emelianenko zoekende naar zijn oude vorm. Een paar KO losses later en enkele semi-overtuigende winstpartijen later probeert hij zijn carrière nieuw leven in te blazen. Het is geen geheim dat hij weer terug wil naar de UFC. Daarvoor moet hij indrukwekkende prestaties afleveren in ‘mindere’ organisaties als de WSOF. Winst is dus de enige optie. Het nadeel voor Arlovski is dat zijn kin hem nog wel eens in de steek laat. In een divisie met hard hitters is dat geen goede eigenschap om te hebben. De andere zijde van de medaille is dat Arlovski een natural heavyweight en Johnson een ‘gemaakte’.
Helaas voor “The Pit Bull” kon hij zijn fysieke voordelen niet ten uitvoer brengen in de headliner tegen “Rumble”. Zoals wel vaker in zijn laatste gevechten oogde hij twijfelend en enigszins (te) waakzaam om KO te gaan. De kleinere maar frissere Johnson wist hier goed gebruik van te maken en de voormalige UFC champ wist hierdoor niet in zijn spel te komen. Johnson varieerde goed met stoten, trappen en veel clinch werk en Arlovski had hier geen echt antwoord op.
Hij had wel zijn momenten, momenten waarop we flitsen zagen van de oude Andrei. Boksen blijft zijn wapen en hij kwam af en toe goed en gevaarlijk door. Zijn sambo achtergrond zorgde er verder voor dat hij de takedowns van Johnson goed kon weren. Het was echter niet genoeg; in de eerste ronde kwam Johnson zelfs zo goed door met twee harde hoeken dat hij Arlovski bijna kon finishen. Arlovski toonde hart en ging door, maar hij leek zijn kaak geblesseerd te hebben, wat het beetje wind dat ie in zijn zeilen had, compleet leek doen verdwijnen.
Jammer voor Arlovski, maar Rumble wint verdiend de unanimous decision.
Overige resultaten
Marlon Moraes KO over Tyson Nam
David Branch UD over Paulo Filho
Josh Burkman KO over Aaron Simpson
Justin Gaethje TKO over Gesias Cavalcante
Danillo Villefort SD over Kris McCray
Rick Glenn TKO over Alexandre Pimentel
Waylon Lowe KO over Cameron Dollar
Richard Pathishnock TKO over Igor Gracie
Ozzy Dugulubgov UD over Chris Wade
Brenson Hansen KO over Tom Marcellino
Bill Algeo submission over Frank Buenafuente
Afgelopen zaterdag was het na veel hype dan zover: Georges St Pierre en Nick Diaz namen het na veel hype tegen elkaar op tijdens UFC 158. Hoe dat ging lees je hieronder.
Georges als vanouds
GSP liet geen steek vallen zoals tegen Condit tijdens zijn laatste optreden. Gedurende vijf ronden was hij dominant en Diaz had zoals verwacht geen antwoord op de complete MMA game van GSP. Vooraf had Diaz veel praatjes, maar zoals voorspeld kon hij vooral de takedowns van GSP niet stoppen. Takedown na takedown scoorde Georges en Diaz kon vanaf zijn rug zijn goede BJJ game niet ten uitvoer brengen. Tijdens de standup kon hij ook niet zijn “Stockton Slap” aan het Canadese publiek laten zien, omdat GSP simpelweg ook daar de betere was. Hij timede goed en pompte zijn jab regelmatig in Diaz zijn gezicht. Hij wisselde daarnaast goed af met leg kicks en meer spectaculaire moves als superman punches.
Dat wil niet zeggen dat Diaz niets terug deed. In de derde ronde verraste hij GSP even met een mooie flurry. Het was echter niet genoeg om GSP van de wijs te brengen en deze laatste ging gewoon vrolijk door met waar hij mee bezig was. Naar het einde toen begoen Diaz wel steeds betere Takedown Defense te laten zien, maar het mocht niet baten.
Soms gaan dingen precies zoals je verwacht in MMA: GSP was op alle fronten de betere vechten en scoort terecht de unanimous decision. Geen finish, dit zal hem weer kritiek opleveren maar dominant was hij zeker. Diaz hypete het gevecht goed maar is uiteindelijk niet van dezelfde klasse als GSP.
Overigens was Diaz na afloop weer typisch Diaz. Na een wat vreemde speech waarin hij hintte op zijn MMA pensioen, heeft hij na afloop gevraagd om een rematch met GSP. Volkomen niet terecht aangezien hij op geen enkel vlak ook maar in de buurt kwam van GSP. Spraakmakend blijft hij wel.
Johny stapt naar voren als contender
Johny Hendricks wordt al langer getipt als de nummer een contender in de divisie van GSP. Tijdens UFC 158 heeft hij dit weer bewezen tegen Carlos Condit. “Bigg Rigg” was de betere vechter en dit kwam vooral tot uiting met zijn takedowns. Zijn loei van een linkerhand vond ook maar dan eens zijn doel, maar Condit liet zijn spijkerhard te zijn en kwam goed mee in de standup. Hij bleef Hendricks uitdagen en Johny kon de “Natural Born Killer” dan ook niet finishen. Condit sloeg Hendricks zelfs een bloedneus in de derde ronde. Hij kon de takedown van de All-American worstelaar echter niet stoppen en dit bleek zijn ondergang.
Hendricks neemt de UD mee naar huis en toont zich een waardige uitdager van GSP’s troon. Boek die partij maar!
Overige resultaten
Jake Ellenberger KO over Nate Marquardt
Chris Camozzi SD over Nick Ring
Mike Ricci UD over Colin Fletcher
Patrick Cote UD over Bobby Voelker
Darren Elkins KO over Antonio Carvalho
Jordan Mein TKO over Dan Miller
John Makdessi UD over Daron Cruickshank
Rick Story KO over Quinn Mulhern
T.J. Dillashaw KO over Issei Tamura
George Roop UD over Reuben Duran
Gisterenavond was het zover, de K-1 finale, vroeger het summum op het gebied van kickboksen, werd gehouden in Zagreb. Het evenement kreeg veel media aandacht vanwege de terugkeer van Badr Hari en werd daarom ook op RTL 7 uitgezonden. We concentreren ons hier op het verloop van de meest belangrijke wedstrijden.
Hari stelt teleur
Velen twijfelden vooraf aan Hari zijn fysieke gesteldheid na slechts zes weken trainen. Tegen zijn eerste opponent, Zabit Samedov, werd al snel duidelijk waarom. De “gemaakte” heavyweight Samedov, 14 kilo lichter en meer dan 10 centimeter kleiner dan Hari, wist hem in de problemen te brengen met een harde stoot. Aan de andere kant ging de Rus zelf ook twee keer neer, in de eerste ronde en de derde ronde. De partij werd verder nog gekenmerkt door een nut shot van Hari waar twee stoten op volgden. Al met al niet een partij om te onthouden.
In de tussentijd wint Ismael Londt verrassend van Hesdy Gerges, voornamelijk door zijn agressie in met name de eerste ronde. Gerges leek wel “gunshy” en wilde de trekker maar niet overhalen. Zeer vreemde partij waarbij Gerges zich de kaas van het brood liet eten. Op naar de halve finale dus, tussen Londt en Hari.
Londt naar de finale
Althans, dat zou je denken, want Hari valt geblesseerd uit. Hij heeft naar verluid namelijk zijn voet gebroken. Opvallend, want hier was tijdens de partij tegen Samedov en daarna niets van te merken. Hoe het ook zij, Dzevad Poturak valt in voor Hari en neemt het op tegen Londt.
Deze Poturak laat zich niet zomaar opzij zetten en begint voortvarend aan de eerste ronde. In een reeks vreemde gebeurtenissen is ook Poturak in de tweede ronde ineens weinig actief en schudt hij nee met zijn hoofd na een front kick tegen zijn kaak. Ogenschijnlijk gebeurt er weinig maar resultaat is dat Londt gewoon in de finale staat!
Cro Cop vervult zijn droom
En in die finale vindt Londt Mirko Cro Cop Filipovic op zijn pad. Met wat horten en stoten en met een oud, opgeblazen gezicht komt ook hij in de finale. En deze finale stelt toch zeker niet teleur. Mirko begint furieus en Londt lijkt enigszins verrast. Londt wordt achteruit gedrukt en Mirko laat met name het betere bokswerk zien.In de tweede ronde komt de befaamde left high kick over Londt zijn dekking en hij klapt op de Nederlander zijn gelaat. Londt krijgt acht tellen en mag van geluk spreken dat Mirko hem er niet uit slaat. In de derde ronde laat Mirko zijn leeftijd zien en wordt duidelijk dat hij zich in de tweede ronde heeft leeggeslagen. Londt kan hier echter geen gebruik van maken en Mirko speelt het spel slim door te clinchen en te vertragen.
Uiteindelijke winnaar: Mirko Cro Cop! Zo krijgt hij in de nadagen van zijn carrière toch nog een prijs in een K-1 toernooi waar vreemde dingen zijn gebeurd. Passieve tegenstanders voor Londt en enigszins biased judging voor Cro Cop in met name zijn eerste gevecht. Een vreemde blessure voor Hari daar ook nog eens bij; het is wel duidelijk dat K-1 niet was , wat het ooit eens is geweest.
Wij feliciteren Cro Cop desondanks met zijn overwinning!
Morgenavond is het zover tijdens UFC 158 en vindt de langverwachte match-up tussen Georges St. Pierre en Nick Diaz plaats. Tijd voor een vooruitblik naar de belangrijkste partijen!
Heeft Georges het nog steeds?
Tijdens zijn laatste partij tegen Carlos Condit liet GSP weinig blijken van ring rust of beter gezegd, octagon rust. Hij was de dominante vechter en met uitzondering van een head kick scare controleerde hij op alle fronten de partij. Deze zelfde Condit won daarvoor nog van GSP zijn huidige opponent, Nick Diaz.
Diaz staat bekend om zijn “Stockton Slap”, een standup stijl met high volume boksen. Geen stoten die de tegenstander KO zullen slaan, maar wel zullen irriteren en cumulatieve schade aanrichten. Daarnaast is hij geen super worstelaar, maar hij heeft een uitstekende BJJ game en is hij niet bang om naar de grond te gaan. In het verleden is hij echter wel overlopen door sterke worstelaars als Sean Sherk en Diego Sanchez. Zijn game is echter zeker gegroeid over de jaren.
Dan GSP. We weten wat hij kan; worstelen als geen ander en divers striken, hoewel hij er na zijn verliespartij tegen Serra (way back) vaker voor kiest om zijn jab vakkundig in het gelaat van zijn tegenstanders te pompen. Zijn vermogen om takedowns van dichtbij en veraf te scoren is echter de grote game changer en dat zal in dit geval niet anders zijn.
Als GSP niet in Diaz’ volume striking game meegaat is dit zijn partij om te verliezen. Verwacht takedown na takedown met de nodige ground and pound, afgewisseld door een stiff jab in Diaz zijn gezicht. Diaz zal schade aanrichten maar lang niet genoeg; hij zal de takedown niet kunnen stoppen en dit is vitaal.
GSP door Unanimous Decision in een gevecht waar de MMA fan goed voor gaat zitten!
Condit versus Hendricks
Als er iemand recht heeft op een title shot is het Hendricks wel. Des te frustrender voor hem dat Diaz een shot krijgt voor hem op basis van hype en fan interest in plaats van resultaten. Zijn opponent is de man die Diaz onlangs versloeg, Carlos Condit. En laat Condit nou redelijk op Diaz lijken qua vechtstijl.
Ze zijn beiden uitzonderlijk lang voor de divisie en beschikken allebei over een volume punching game en goede BJJ. Hendricks is een fysieke sterke vechter met goede worstel skills en een knockout punch in huis. Het gaat er dus om wie zijn game plan het beste uit kan voeren. Is dat Condit met zijn hoge tempo en reach, of raakt Hendricks Condit met een bomb en is het snel afgelopen?
Verwacht dat Hendricks iets te bewijzen heeft en dat hij Condit geen tijd geeft om in zijn spel te komen. Dit zal in de tweede ronde afgelopen zijn: Hendricks zal de duurzame Condit finishen met zijn harde stootwerk. Niet alleen de punching power van Johny Hendricks maar ook zijn worstel game zal Condit laten blijven raden; hij is niet bang om naar de grond te gaan maar Hendricks weet vanuit top position of de guard zeker met de ruimte om te gaan.
Hendricks door TKO!
Met zoveel fightcards in de UFC en elders, is er tegenwoordig bijna wel elk uur iets noemenswaardig te vermelden in MMA land. Hieronder even een korte overview van het meest recente nieuws.
Alexander Gustafsson versus Gegard Mousasi
Zojuist bekend geworden: tijdens UFC on Fuel TV 9 zullen Alexander Gustafsson en Gegard Mousasi de kar tegen elkaar trekken. Goed nieuws dus voor de fans! Een mooie partij tussen twee standup artiesten ligt dus in het verschiet. Wel een straffe test voor Gegard, want Gustafsson is niet de eerste de beste. Dat heeft hij onlangs nog laten zien tegen Mauricio “Shogun” Rua. The fightcard vindt plaats op 6 april in Stockholm en zal 5 rondes bevatten.
Ryan Bader geblesseerd
Tijdens UFC 160 zou Ryan Bader het op gaan nemen tegen UFC up and comer Glover Teixeira. Wat blijkt echter; “Darth” Bader trekt zich geblesseerd terug. James te Huna, bezig aan een winstreak van ondertussen 4 overwinningen, toonde zich bereid en gaat het tegen de hard hittende Braziliaan opnemen. Teixeira geniet momenteel zelf van een (18! fight) win streak en heeft dus volop vertrouwen. 25 mei aanstaande gaan we zien wie als overwinnaar de octagon uit komt.
Mark Coleman, 48 jaar, stopt met MMA. Dit lijkt me een prima gelegenheid om terug te blikken op zijn carriere.
Mark Coleman was een succesvol worstelaar die in zijn worsteldagen regeerde op de mat en Randy Couture en Kurt Angle zelfs versloeg. Hij wist dit succes te vertalen in de vroege UFC’s en won zelfs de heavyweight belt. In die tijd werd hij als onverslaanbaar beschouwd en dat kwam dooral door de vechtstijl die hij zo’n beetje gepatenteerd heeft: ground and pound. Later, toen er meer complete Mixed Martial Arts vechters kwamen, kwam zijn eendimensionale vechtstijl aan het licht en leek hij meer achterop te raken. Hoewel hij zijn UFC titel kwijtraakte, vond hij wel succes in Japan bij PRIDE: in 2000 won hij de Open Weight grand prix. Tot deze hoogten zou hij daarna nooit meer stijgen.
The Hammer, The Godfather of Ground and Pound…het zijn maar 2 van de vele bijnamen die Mark Coleman kreeg. Hij is een icoon van de sport en met zijn pensioen zwaait er een legende en een tijdperk af. Daarom hieronder een van de vele, maar zeker een van de betere highlights die er zijn van de nu 48-jarige Hammer House stichter.
Enjoy!
Naar nu blijkt gaat Mark Hunt het nu toch opnemen op 25 mei tegen Junior dos Santos. Toen Alistair Overeem uitviel ging al snel het gerucht dat Hunt zou invallen tegen JDS. Dana White ontkrachtte dit echter direct. Nu, een dag later, bevestigt MMA reporter Ariel Helwani dan toch dat Hunt zijn kans gaat krijgen. Jammer voor overeem. Maar een super kans voor Hunt en een matchup die wel voor vuurwerk moet gaan zorgen!
Het MMA nieuws van de afgelopen week in één handig overzicht. Relaxt toch?
Alistair Overeem geblesseerd: out tegen Dos Santos
Op 25 mei was het de bedoeling dat een partij die al lang in de maak is, eindelijk realiteit zou gaan worden. Hij wordt echter voor de tweede keer gecancelled: Alistair Overeem heeft een blessure opgelopen en zal niet kunnen aantreden tegen Junior Dos Santos. Hij heeft een klein scheurtje opgelopen zijn dijbeen. Jammer, want de fans kijken al tijden naar dit gevecht uit. Geblesseerd vechten is echter van de gekke dus wij hopen dat hij goed zijn rust pakt en op volle sterkte tegen JDS kan aantreden op een later stadium. Dana White heeft al aangegeven dat het gevecht verzet gaat worden en dat niemand Overeem zijn plek inneemt. Dit naar aanleiding van geruchten dat Mark Hunt tegen JDS zou aantreden.
Chris Weidman krijgt title shot
Het is eindelijk zover; de man waarvan velen denken dat hij Anderson Silva kan verslaan, krijgt zijn kans. Chris Weidman treedt aan tegen The Spider in de main event van UFC 162. Weidman is een zeer getalenteerde up and comer en heeft nog niet verloren in zijn carriere. Zijn laatste overwinning was op Mark Munoz, ook een hot prospect. In Silva vindt hij echter de meest getalenteerde MMA vechter die we wellicht ooit hebben gezien op zijn pad. Wordt dit de elfde succesvolle title defense van Anderson? We gaan het zien tijdens UFC 162.
The Hammer stopt ermee
Mark Coleman is een legende van de sport. Hij maakte zijn MMA debuut in 1996 en heeft de UFC belt gewonnen. Tijdens zijn regeerperiode werd hij als onverslaanbaar beschouwd, totdat hij verslagen werd door Pete Williams. Toch heeft hij daarna nog het PRIDE openweight toernooi gewonnen in 2000 en blies hij zijn carriere nieuw leven in. Nu is hij 48 en is het echter mooi geweest. The Hammer House stichter moet binnenkort zijn heup laten vervangen en dit is directe aanleiding voor hem om ermee te stoppen. Hiermee stopt er na Randy Couture weer iemand van de oude garde en van hogere leeftijd.
Hendo versus Sugar officieel ; Rua versus Nogueira rematch
Dan Henderson verloor onlangs teleurstellen van Lyoto Machida. Dat wil niet zeggen dat hij rust krijgt op zijn geavanceerde leeftijd; integendeel. Hij gaat het tijdens UFC 161 opnemen tegen Rashad Evans. Voor Evans is het de eerste keer dat hij twee partijen heeft verloren in zijn carriere en gezien zijn optreden tegen Antonio Rogerio Nogueira is het de vraag hoeveel zin hij er nog in heeft. Hendo heeft juist zijn carriere nieuw leven ingeblazen, maar met 42 jaar oud is het de vraag hoe lang hij nog heeft.
Tijdens ditzelfde event gaan we een rematch zien van Mauricio Rua en de eerder genoemde Antonio Rogerio Nogueira. De twee vochten eerder in 2005 al een dijk van een partij in PRIDE, waarbij Rua de decision mee naar huis nam. Nu, 8 jaar later gaan we zien wie het beste is opgedroogd. Nostalgie ten top; laten we hopen dat het weer net zo’n knalpartij wordt als in 2005!
Het leek even een return naar oude tijden afgelopen zaterdag in de Saitama Super Arena in Japan. Zowel Wanderlei Silva als Mark Hunt zegevierden en hoe.
The Axe Murderer is weer even terug
Velen gaven Wanderlei Silva voor zijn partij tegen Brian Stann weinig kans. Zijn kin zou weg zijn en hij zou niet meer de vechter zijn die hij ooit was. Hoewel dat laatste wel voor een groot deel klopt, draaide Wanderlei de klok weer even terug.
Brian Stann is een hard hitter met een goede kin. Dat was Wanderlei ook, echter zijn kin is niet de beste meer. Daarnaast is hij wel nog steeds een hard hitter. Dat liet hij zien ! Stann tegen Silva was eigenlijk vanaf het begin vuurwerk. Beiden heren kwamen om de ander eruit te slaan en dat kon je zien. De ene na de andere exchange vloog je om de oren en beiden heren werden een aantal keer gedropped. Geen van beiden leek echt de overhand te hebben in de eerste ronde, beiden incasseerden en deelden (hard) uit.
Het tempo ging in de tweede ronde iets omlaag maar beide heren bleven tekeer gaan. Totdat Wanderlei Stann raakte met een korte rechtse stoot. Hierna ging Brian naar het canvas en Wanderlei volgde op met standing to ground stoten tot de scheids het genoeg vond.
Wanderlei door KO dus! Fantastisch voor hem en de fans in Japan, zijn tweede thuis.
Struve moet toch aan zijn dekking blijven werken
Stefan Struve is de langste vechter in de geschiedenis van de UFC. Hij is echter nog niet al te goed gebleken in het gebruiken van zijn lengte en reach. Zijn KO losses beamen dat. Hij groeit echter per gevecht en laat sinds kort verbeterde standup en meer power zien. Dat hij zou winnen van Hunt zou dus niet extreem onwaarschijnlijk zijn.
Het ging echter anders. Hoewel Stefan in de eerste EN de tweede ronde in de mount zat, kon hij hier niet veel mee. Hij ging voor submissions en gebruikte ground and pound, maar zoals we weten heeft Hunt een ijzeren kin. In de derde ronde was de energie er wel uit bij beiden en de handen gingen dan ook omlaag. Slecht nieuws voor Struve want anders dan Hunt heeft hij geen kin waar je een baseball bat op kapot kan slaan. Het onvermijdelijke gebeurde dan ook en Struve liep tegen een hoek op van Hunt waar hij niet meer van bij kwam.
Struve verliest dus op KO van Hunt. Eeuwig zonde maar hij heeft nog tijd genoeg en zal sterker terug komen. Voorlopig echter niet; door de stoot van Hunt brak zijn kaak namelijk.
Overige resultaten main card
Diego Sanchez SD over Takanori Gomi
Yushin Okami UD over Hector Lombard
Rani Yahya UD over Mizuto Hirota
Dong Hyun Kim UD over Siyar Bahadurzada