Afgelopen weekend tijdens UFC Fight Night 124 zagen we weer een “mooi” staaltje van een weight cut die verkeerd ging: Uriah Hall ging onderuit vóór de weigh-ins en kon niet participeren aan de card. Om meerdere redenen desastreus: de (co) headliner ging niet door, Vitor Belfort krijgt zijn afscheidsgevecht in de UFC (nog) niet en financieel zal het ook niet positief zijn geweest. Er zijn nog meer voorbeelden geweest.
Voorbeelden van weight-cutters
Zo was Anthony Johnson een notoire “weight-misser” toen hij nog in een lichtere gewichtsklasse vocht. Niet zo gek ook als je eigenlijk een light heavyweight bent en uit wil komen in de welterweight divisie. Johny Hendricks is er nog zo één. Joanna Jedrzejczyk gaf onlangs nog aan dat ze 16 pond in 14 uur (!) moest cutten en daardoor haar titel verloor.
Conor McGregor ziet er vaak uit als een skelet als hij uitkomt in de featherweight divisie. Een meer recent voorbeeld is Kelvin Gastelum: een middleweight die als welterweight wil vechten.
Het meest extreme voorbeeld – weliswaar niet in de MMA sport maar in het Muay Thai – is dat van Jessica Lindsey, die afgelopen november zelfs overleed na een slechte weight cut.
Waarom dan toch de weight-cut
Dus waarom doen vechters dit alsnog? Er zijn ook legio voorbeelden waar een weight cut goed gaat en dit voordelen oplevert ten opzichte van de concurrentie. Tito Ortiz was één van de pioniers op dit gebied en ook de eerder genoemde Conor McGregor heeft een belangrijk deel van zijn carrière gebouwd op het feit dat hij het vermogen heeft om significant groter in de cage te zijn dan zijn tegenstanders.
James Irvin was er ook één en Daniel Cormier heeft zijn grootste successen gekend in een gewichtsklasse die lager is dan zijn natuurlijke gewicht doet vermoeden. Daar heeft ie overigens wel de hulp van een handdoek bij nodig gehad.
Gezondheid
De risico’s zijn echter niet mals. Vanuit gezondheidsoverwegingen is het ongezond: uitdroging ligt op de loer en organen kunnen uitvallen. Een bekend fenomeen in het worstelen – waar weight cutten normaal is – is kidney failure oftewel het uitvallen van de functie van je nieren. Daarnaast heeft het ook zijn mentale weerslag op vechters; die moeten een enorme horde overkomen nog vóórdat zij in de cage / ring / wat dan ook stappen. En niet meedoen heeft geen zin want dan sta je al met 1-0 achter, is denkwijze vaak.
Sportief aspect
Naast gezondheid is er natuurlijk ook nog het sportieve aspect. Want het weight cutten an sich is een kunst. Zo kan het zomaar zijn dat er in één gevecht twee vechters tegenover elkaar zijn die van nature 1 of zelfs 2 gewichtsklassen uit elkaar liggen. Een (weliswaar verworven) voordeel voor één van de vechters, maar niet bevorderlijk voor de neutrale toeschouwer. Je wil immers ook geen heavyweight tegen een middleweight zien in de basis. Dat is één keer leuk (dankjewel PRIDE voor de memories) maar niet structureel. Daarnaast is het zo dat de matchmaking hieronder kan lijden: vechters springen van de ene naar de ene gewichtsklasse, afhankelijk van wie ze tegenover zich hebben (hallo Conor), waardoor het niet duidelijk is wie nu in welke klasse vecht. Performance in algemene zin kan ook onder een weight cut lijden en een vechter kan zelfs meer vatbaar zijn voor de knockout.
Tenslotte is er een nog groter risico voor de matchmaking; namelijk dat een vechter uitvalt. Dat heeft Uriah Hall maar ook Vitor Belfort en VOORAL wij als MMA publiek gemerkt. Onacceptabel en volstrekt onnodig.
En nu?
Hoe nu verder? Een goede oplossing zou kunnen zijn om weigh-ins op dezelfde dag als het gevecht te houden. Zo is er geen onduidelijkheid en hoeft er geen of een minimale weight cut plaats te vinden. Ja, dit zal betekenen dat vechters naar andere gewichtsklassen gaan verschuiven en wellicht betekent het wel een drastisch andere carriere voor sommige vechters. Maar de voordelen zijn onmiskenbaar: gevechten gaan gewoon door, vechters kunnen zich focussen op het gevecht zelf, geen kostbare trainingstijd te verspillen aan “op gewicht komen” en last but zeker not least: de medische risico’s zijn niet te onderschatten.
One FC onderkent dit ook en geeft het goede voorbeeld nadat afgelopen december Yang Jian Bing overleed op tragische wijze na een mislukte weight cut. Vanaf nu krijgen One FC vechters dagelijkse weight checks in aanloop naar hun gevecht en worden zij gemonitord tot 3 uur voor het gevecht zelf. Dit heeft als gevolg dat vechters op hun natuurlijke gewicht zullen vechten of dicht daarbij in de buurt. De regels:
Athletes must submit their current walking weight and daily training weight regularly. Athletes will input and track their daily weight online via a dedicated web portal. Athletes may input data weekly but must include daily weights.
2. Athletes will be assigned to their weight class based on collated data and random weight checks. Athletes are not allowed to drop a weight class when less than 8 weeks out from an event.
3. During fight week, weights are checked daily. Urine specific gravity will also be checked the day after arrival and 3 hours prior to the event. Athletes must be within their weight class and pass specific gravity hydration tests all week and up to 3 hours before the event. If an athlete falls outside the weight, or fails a test, they are disqualified from the event. Doctors may request additional testing at their discretion.
4. Catch weight bouts are allowed. However, the athlete with the higher weight will not be heavier than 105% of the lighter opponent’s weight.
5. ONE will conduct random weight checks on athletes at our discretion.
6. Athletes may petition to change weight classes outside of the 8-week competition zone and must be within their new desired weight at that time. In addition, athletes must pass a specific gravity urine test when their weight is within the limits of the newly petitioned weight class. ONE doctors can request additional testing to determine the amount of weight drop allowed over a specific time.
7. The usage of IVs for the purpose of rehydration will not be allowed.
Overage and limits of weight reduction:
· 3 weeks to event day: Athlete must be within contracted weight class
· 4 weeks: 1.5% bodyweight over max
· 5 weeks: 3%
· 6 weeks: 4.5%
· 7 weeks: 6%
· 8 weeks: +6% max over.
(ONE Chief Doctor may approve up to +/- 0.5% maximum error in any weekly weight check)
De conclusie – stop de weight cut
Of dit de beste manier is, is vraag 2. Daarnaast kan ONE FC dit makkelijk doen omdat er in Azië geen bonden of overkoepelende organisaties zijn die dergelijke beslissingen in de weg staan.
Maar dat er iets moet gebeuren is duidelijk: weight cutten is volstrekt overbodig, brengt de sport niets extra’s behalve dat voedingsdeskundigen meer werk hebben en neemt meerdere (ernstige) risico’s met zich mee.
Wat mij betreft neemt de UFC een voorbeeld aan ONE FC: de rest zal dan spoedig volgen.