Geboortedatum 14 april 1975
Nationaliteit Braziliaanse
Lengte 188 cm (6'2")
Gewicht 84 kg (185 lbs)
Nickname The Spider
Anderson Silva is een van de beste vechters die de relatief jonge sport MMA ooit gekend heeft. Hoewel Anderson al langere tijd vecht en successen heeft gekend in onder anderen Cage Rage en PRIDE, wordt hij pas vanaf 2006 gezien als een van de, zo niet DE beste MMA vechter aller tijden. Hij begon zijn UFC carrière met een KO afstraffing van Chris Leben en heeft pas ruim 7 jaar daarna voor de eerste keer verloren van challenger Chris Weidman. Nadat hij de toenmalige (dominante) kampioen Rich Franklin compleet gedomineerd had heeft hij zijn ijzeren greep tot zijn verliespartij tegen Weidman niet meer losgelaten. Met overwinningen op Rich Franklin (twee keer), Demian Maia, Vitor Belfort, Chris Leben, Forrest Griffin (in een LHW gevecht), Dan Henderson, Chael Sonnen (twee keer), Yushin Okami en vele, vele anderen spreekt The Spider tot iedere MMA fan zijn beleving. Met name het speels gemak (ondanks enkele partijen waarin hij weinig deed of bijna werd verslagen, zoals de eerste tegen Chael Sonnen) waarmee hij zijn tegenstanders naar huis stuurt verdient bewondering. Elke beweging en overwinning lijkt met een zekere achteloosheid door Anderson te worden uitgevoerd.
Vader tijd komt echter bij iedereen aankloppen, zo ook bij Anderson Silva. In 2013 nam hij het voor het eerst op tegen Chris Weidman, destijds beschouwd als gevaarlijke tegenstander en iemand die Silva wel eens van de troon zou kunnen stoten. De gemiddelde MMA-fan en criticaster zag dit gevecht als echter niet meer dan een straffe test; een van de zovele voor Anderson. Niet gek ook als je beschouwt hoe makkelijk Anderson tot dan toe van iedereen had gewonnen.
Het ondenkbare gebeurde echter; Anderson vond zijn Waterloo in Chris Weidman. Na een eerste rond waarin Weidman liet zien “for real” te zijn, leek Anderson het niet zo nauw te nemen. Met zijn handen in zijn zij, daagde hij zijn tegenstander uit en probeerde hij hem te vernederen. Dit leverde Anderson uiteindelijk de KO op, maar niet zoals hij gewend was; dit keer was hijzelf het slachtoffer.
Hiermee kwam de title reign van één van de meest indrukwekkende vechters die de UFC ooit gekend heeft, tot een eind. Anderson kreeg nog een onmiddelijke rematch, in december van datzelfde jaar. Hij leek het wat serieuze aan te pakken en nam een wat nederigere houding aan dan we van hem gewend waren. Ook ditmaal moest hij zijn meerdere kennen in de jongere, meer hongerige tegenstander echter. Het gevecht was competitiever dan het eerste gevecht en Anderson zijn tactiek leek; aan de buitenkant blijven en lowkicks afvuren, iets waar Weidman tijdens hun eerste gevecht zichtbaar last van had. Ook hier gebeurde echter het ondenkbare: Weidman checkte een lowkick, waarna Anderson kermend van de pijn met een gebroken scheenbeen naar de grond ging.
Een roemloos einde aan een grootse carriere? Nee. Ook al heeft Anderson uiteindelijk zijn titel verloren aan Chris Weidman verloren en is het onzeker of hij ooit nog voor een titel zal vechten , zijn plaats in de Hall of Fame is nu al gereserveerd. Bij zijn comeback na zijn beenbreuk versloeg hij “needle-mover” en oorspronkelijk welterweight vechter Nick Diaz. Na dit gevecht werd bekend dat Anderson na een random test, positief bevonden werd op de verboden substantie drostanolone.
Na zijn suspension nam hij het op tegen Michael Bisping. Dit gevecht verloor hij verrassend op decision, ook al leek het er even op dat Anderson zou winnen. Na een decision loss tegen Daniel Cormer tijdens UFC 200 (op 1-day notice, dat wel) won hij zijn daarop volgende partij verdiend tegen Derek Brunson. Hiermee lijkt Anderson het “one fight at a time” te nemen.
Een van de grootste en beste MMA vechters die we ooit zullen kennen.