Geboortedatum 18 augustus 1986
Nationaliteit Amerikaanse
Lengte 169 cm (5'6")
Gewicht 61 kg (135 lbs)
Nickname Cupcake
Miesha Tate is één van de bekendste vrouwelijke MMA vechters van de wereld. Hoewel ze pas sinds ongeveer eind 2013 echt bekend is geworden bij het grote publiek vanwege haar tweede gevecht tegen Ronda Rousey, had ze er toen al een hele carrière op zitten.
In 2007 debuteerde Miesha namelijk in de HOOKnSHOOT organisatie, met een overwinning op Jan Finney tijdens een one-night toernooi. In die tijd was er nauwelijks mainstream verslaggeving over MMA, laat staan over vrouwelijke MMA vechters, dus hiermee was er zogezegd nog geen “ster geboren”.
Hoe dan ook, Miesha Tate’s carrière was onderweg. Die verliep echter niet vlekkeloos; in haar volgende gevecht, tijdens hetzelfde toernooi, liep ze al tegen een loss aan, en nog via KO (headkick) ook. De uiteindelijke winnaar van dit toernooi, Kaitlin Young was de dader.
Niet lang daarna kon Tate aan de slag bij Strikeforce; destijds bijzonder omdat Strikeforce één van de weinige grote MMA organisaties was met een vrouwendivisie. Hier begon ze aan een bijzondere succesvolle periode. Ze reeg een winstreak aaneen van liefst 5 gevechten, voordat ze haar meerdere moest erkennen in de (destijds zeer dominante) Sarah Kaufman. Tate was hiermee de eerste vechter die het tot een decision redde tegen Kaufman. Saillaint detail; oorspronkelijk zou “Cupcake” het op gaan nemen tegen Kim Couture, destijds de vrouw van UFC legende Randy Couture. Tussendoor won Tate ook nog eventjes de FCF (Freestyle Cage Fighting) championship van Liz Carreiro.
Miesha had zich van meet af aan ten doel gesteld kampioene te worden in de sport van MMA. En dat is precies wat er gebeurde nadat zij succes boekte tegen Maiju Kuala en Hitomi Akano in het Strikeforce Women’s Bantamweight Tournament. Dit was niet alleen een top prestatie die haar op de kaart zette; het bekende ook een gelegenheid om de “echte” women’s bantamweight titel te pakken tegen onze eigen Marloes Coenen.
En dat lukte haar ook; ze versloeg Coenen overtuigend met een arm triangle om de titel voor haarzelf te claimen. Dat was niet alleen op zichzelf knap; ze was tevens de eerste vechter die ooit Coenen met een submission wist te verslaan. Dat liet haar uiteraard niet onberoerd:
I can’t believe that I have a belt to take home with me. I really had to dig deep those last couple rounds. Like I said, I had a tough end to my training camp, but I just feel like I went out there and I did what I needed to do and I won the fight and I’m world champion.
Ze kon er echter niet lang van genieten. Rond deze tijd (we schrijven 2012) begon haar inmiddels welbekende rivaliteit met concurrente Ronda Rousey namelijk. Zoals zovelen voor en na haar, verloor ze dit gevecht op armbar. Hiermee verloor ze haar kampioenschap direct ook. In haar laatste gevecht in Strikeforce, kwam ze wel meteen terug met een winstpartij op Julie Kedzie, die ze won met een armbar.
Niet lang daarna, mocht ze haar opwachting maken in de UFC. Niet alleen dat; de finale van The Ultimate Fighter werd het podium voor haar. Ze mocht het opnemen tegen serieuze contender Cat Zingano. Tate won de eerste paar ronden overtuigend, maar moest toch het onderspit delven na een wat twijfelachtige stoppage. Vooraf was bepaald dat de winnaar het niet alleen tegen Rousey mocht opnemen voor de UFC titel (die Rousey “kreeg” toen ze bij de UFC kwam als eerste vrouwelijke vechter), maar ook haar tegen haar zou coachen tijdens The Ultimate Fighter 18. Omdat Zingano geblesseerd raakte, kreeg Tate deze beide privileges en greep ze deze dan ook met beide handen aan.
De rematch, die buitensporig veel media-aandacht kreeg, vond eind 2013 plaats. Hoewel het een veel competitiever gevecht was dan hun eerste partij en Tate de eerste was die de eerste ronde tegen Rousey overleefde, was het toch Cupcake die het onderspit delfde.
Over aandacht had ze echter niet te klagen; de vele media-aandacht tijdens en rondom het event katapulteerde haar naar “mainstream celebrity”, niet in de laatste plaats door haar uiterlijk.
Niet alleen dat, maar sportief bleef ze ook scoren; ze won haar partijen hierna, tegen respectievelijk Liz Carmouche, Rin Nakai en Jessica Eye.
Doordat Holly Holm de titel van Ronda Rousey heeft gewonnen, kreeg Miesha Tate weer een kans tijdens UFC 196. Die kans greep ze door Holly Holm te verslaan. Helaas moest ze daarna tijdens UFC 200 meteen de titel weer afstaan aan Amanda Nunes. Tijdens UFC 205 volgde een verliespartij tegen voormalig Ultimate Fighter pupil Raquel Pennington, waarna Miesha aankondigde met MMA pensioen te gaan.