Geboortedatum 1 april 1977
Nationaliteit Braziliaanse
Lengte 183 cm (6')
Gewicht 84 kg (185 lbs)
Nickname The Phenom
Vitor Belfort of “The Phenom” is een van de meest getalenteerde MMA vechters die de UFC gekend heeft. Hij begon zijn carriere op 19 jarige leeftijd in een SuperBrawl gevecht tegen de gigantische Jon Hess, die maar liefst 20 centimeter langer en 40 kilo zwaarder was ten tijde van het gevecht. Belfort zette hem snel aan de kant en een uitnodiging voor de UFC volgde.
Het beeld van zijn eerste paar gevechten in de UFC was vrijwel identiek. Met zijn atletische vaardigheden en explosieve stijl versloeg hij zijn tegenstanders, waaronder Tank Abbott, meestal binnen enkele minuten op TKO of KO. De sky leek de limit voor de destijds jongeman en een championship in de heavyweight divisie, waar hij destijds in uitkwam, leek zo goed als zeker. Enter Randy Couture. Toen al aardig op leeftijd (34 destijds), werd hij gezien als opstapje voor Vitor. “The Natural” bewees echter, voor de eerste keer, dat je niet voorbij Couture kon kijken: Vitor liep tegen zijn eerste verliespartij aan.
Tijd voor hem om een gewichtsklasse lager te gaan zitten, LHW dus. Na nog een gevecht tegen Joe Charles (wie? inderdaad) ging hij het opnemen tegen de toen nog relatief onbekende Wanderlei Silva. Belfort stormde als een malle op hem af en sloeg hem binnen een minuut TKO. De UFC zat destijds in de “Dark Ages” en PRIDE leek na dit gevecht een zeer goed alternatief in de ogen van Vitor. Hij verhuisde dus naar de Japanse MMA organisatie, waar hij het als eerste op mocht nemen tegen Kazushi Sakuraba.
Dit liep uit op een teleurstelling: Vitor brak zijn hand snel en werd daarna gecontroleerd door Sakuraba. Hierna won hij partijen tegen onder anderen Gilbert Yvel en Heath Herring. Een tweede avontuur in de UFC lonkte: hij werd uitgenodigd om het op te nemen tegen Tito Ortiz. Dit ging echter niet door en hij mocht later aantreden tegen Chuck Liddell. Dit gevecht verloor hij echter op decision. Zijn volgende pot won hij echter tegen Marvin Eastman.
Niet lang daarna werd bekend dat Vitor zijn zuster was ontvoerd en vermoord. Dit heeft zijn leven en MMA carriere ook voorgoed veranderd. Belfort was altijd al een hot-and-cold vechter, maar door deze gebeurtenis zou dit nog eens versterkt worden. Toch won hij zijn volgende partij tegen oude rivaal Randy Couture, door een cut door een handschoen. Desalniettemin won hij hiermee wel de lightheavyweight championship. Zijn reign zou echter niet lang duren: niet lang daarna pakte Couture zijn belt weer terug.
Zijn laatste partij in zijn tweede UFC run kwam tegen Tito Ortiz; deze verloor hij op zeer nauwe Split Decision. Velen vonden dat Belfort had gewonnen, ondanks de takedowns en top control van Ortiz. Dit zou voorlopig het laatste UFC gevecht van Belfort zijn.
Hierna kwam hij nog uit in PRIDE en Strikeforce (in elke organisatie verloor hij eenmaal van Alistair Overeem), Cage Rage (waar hij de lightheavyweight championship won), en Affliction, waar hij de drop naar de middleweight divisie maakte. Deze drop leek hem goed te doen; hij was mentaal niet alleen in balans maar in de middleweight divisie leek zijn game ook nog eens het best tot zijn recht te komen. Hij behield zijn snelheid en kracht en zijn cardio verbeterde zienderogen. Dit liet hij dan ook zien in overwinningen op Terry Martin en Matt Lindland.
Niet lang daarna werd hij weer uitgenodigd door de UFC, waar hij het op nam in een catchweight gevecht tegen voormalig middleweight koning Rich Franklin. Vitor domineerde van begin tot eind en sloeg “Ace” KO in de eerste ronde. Hiermee verdiende hij een title shot tegen Anderson Silva; helaas voor Vitor echter legde hij het in de eerste ronde af tegen een van de grootsten aller tijden. Hij kwam terug met sterke overwinningen op Yoshihiro Akayama en Anthony Johnson en verdiende hiermee, ook door omstandigheden; weer een title shot, dit keer tegen Jon Jones.
De korte termijn, terugkeer naar 205 en het schier oneindige talent van Jones leken echter teveel voor Belfort en hij verloor ondanks een bewonderenswaardige performance van Jones. Hierna heeft hij nog een goede run in de middleweight divisie gekend, met opeenvolgende overwinningen op Michael Bisping, Luke Rockhold, en Dan Henderson. Zijn title shot tegen Chris Weidman won hij niet evenals een contender partij tegen Ronaldo “Jacare” Souza. Tussendoor won hij nog wel (nogmaals) van Dan Henderson.
Zijn plek in MMA lijkt nu al die van grootheid te zijn. Hij is “pas” 39 maar vecht al bijna 20 jaar en wordt nog steeds beter. 185 pounds is zijn thuis; wat hij heeft laten zien met overwinningen op zowel Michael Bisping als Luke Rockhold, en ook nog eens op spectaculaire wijze. Zal hij ooit nog eens een UFC titel winnen? De tijd zal het leren, maar Vitor Belfort is nu al met recht een MMA legende.