Jon Jones

Geboortedatum	19 juli 1987
Nationaliteit	Amerikaanse
Lengte	193 cm (6'4")
Gewicht	93 kg (205 lbs)
Nickname	Bones

Jon Jones is een van de beste light heavyweight MMA vechters in de sport. Hij heeft slechts een keer verloren op disqualificatie en heeft de overgrote meerderheid van zijn tegenstanders gedomineerd. Jon ” Bones”  Jones combineert een uitzonderlijke reach met een unieke hoeveelheid aanleg voor MMA. Voor zijn debuut in 2008 had Jones er slechts enkele jaren training op zitten, terwijl hij geen enkele achtergrond had in een andere vechtsport, zoals worstelen. Desondanks is hij uitermate skilled in takedowns, heeft hij goede sub defense en is hij zeer creatief en accuraat in zijn striking. Tot op heden heeft niemand de puzzel die Jon “Bones” Jones heet kunnen kraken; tegenstanders als Vitor Belfort, Mauricio Rua, Lyoto Machida, Quinton Jackson, Stephan Bonnar en Ryan Bader zijn door Jones aan de kant gezet. Niet bepaald de eersten de besten.

Zijn persoonlijkheid buiten de Octagon echter, heeft ervoor gezorgd dat hij op het moment nog geen fan-favorite is. Hij wordt er vaak van beticht “nep” te zijn en zeer arrogant te zijn. Een veel gehoord kritiekpunt is ook dat Jones eigenlijk een heavyweight is, en door zijn reach en grote frame een “oneerlijk” voordeel heeft. Of het nou waar is of niet; dit zorgt ervoor dat niet alleen zijn fans naar hem kijken, maar ook zijn “haters” om hem zodoende te zien verliezen. Jones is op zijn minst een polariserend figuur en trekt daarmee kijkers.

Zijn MMA skills staan zoals gezegd echter buiten kijf. Vele (ex)- kampioenen hebben het geprobeerd tegen Jones, maar tot op heden is niemand erin geslaagd hem van zijn troon te stoten. Lang werd Daniel Cormier, een van de beste worstelaars in MMA, geacht hem te verslaan. Hij kwam echter tekort tijdens een weliswaar close gevecht in januari 2015.

Zijn meest straffe test tot op heden is Alexander Gustaffson geweest. De Zweed is één van de weinigen die Jones zijn lengte en reach kan matchen, en dat bleek ook tijdens hun partij in september 2013. Jones won deze partij op decision, maar velen waren van mening dat de Zweed eigenlijk de overwinning verdiende. Jones maakte zichzelf niet populairder door te zeggen dat hij tijdens het gevecht niet op zijn best was, waarmee hij de prestatie van Gustaffson ondermijnde.

Jon Jones partij tegen Cormier was ook niet zonder smet; naderhand werd duidelijk dat Jones vóór de partij positief had getest op het werkend bestanddeel in cocaïne. Hoewel dit kan wijzen op een verslaving, is cocaïne (of het werkend bestanddeel daarvan) ook een effectief middel om steroïden te maskeren. Het is in elk geval geen verboden middel in de UFC. Jones beloofde en plein public beterschap en deed de belofte in rehab te gaan.

Dit was echter van korte duur; na één dag verliet hij de faciliteit alweer. Daarnaast heeft Dana White hem geprezen om zijn “wil om te herstellen en terug te komen als de kampioen die hij is”, waar hij eerder vechters heeft bestraft vanwege gebruik van marihuana. De kwestie is dus op zijn meest positief, zeer ambivalent te noemen en het is de vraag wat dit met de “name value” van Jones als een van de grootste vechters van zijn tijdperk zal doen.

Hoe het ook zij: het is wachten op de MMA vechter die Jones kan verslaan. Tot op heden is niemand ook maar in de buurt gekomen, met wellicht de uitzondering van Alexander Gustaffson. Als hij de smetjes op zijn blazoen overkomen, is het de vraag wat de limiet van Jones is en hoe hij de geschiedenisboeken van MMA zal ingaan.

In April 2016 kreeg hij de kans om de titel te heroveren die Daniel Cormier ondertussen had veroverd. Ondanks dat hij wéér de fout inging (ditmaal in het verkeer), zou hij toch mogen vechten om de titel. Helaas ging dit door een blessure die Cormier opliep niet door. In plaats daarvan vecht Jones om de interim titel tegen Ovince St. Preux en wint hij dit (vrij gezapige) gevecht. Het gevecht met Jon Jones zelf kan hij echter niet winnen. Hij stond op de mega fight card van UFC 200 weer tegen Daniel Cormier geboekt, maar werd gepakt bij een doping controle. Hier ontving hij een schorsing van een jaar voor, waardoor hij tot juli 2017 niet mocht vechten.

Hierna is Jones nog maar mondjesmaat actief geweest. In 2018 leidde een rematch met Alexander Gustafsson tot wederom de lightheavyweight titel voor Jones. In maart van 2019 verdedigde hij deze titel tegen Anthony Smith en deed hetzelfde tegen Thiago Santos in juli van dat jaar.

Zijn laatste gevecht tot dusverre was tegen Dominick Reyes tijdens UFC 247. Dit gevecht trok Jon maar net over de streep en vestigde hiermee een UFC record met 14 title wins.

Niet lang daarna liet hij de belt voor wat hij was vanwege onenigheid met Dana White over salarissen. Sindsdien heeft hij niet meer gevochten en veelvuldig gezinspeeld op een move naar heavyweight. Hij zal het tijdens UFC 285 op gaan nemen tegen Cyril Gane voor de vacante UFC Heavyweight belt.