UFC 200 is in de boeken. Het komt maar zelden voor dat een card in het echt net zo goed als op papier, maar UFC 200 deed dat. De uitslagen heb je vast al gelezen ergens anders en/of het event live gezien. Hieronder de belangrijkste punten die ik uit dit mega event heb gehaald.
Gegard Mousasi is overal gevaarlijk
Mousasi had wat pech tegen Uriah Hall, dat maakte zijn partij tegen de (visueel althans) veel grotere Thiago Santos wel duidelijk. Staand en op de grond was Santos, een zeer goede standup vechter met enorme knockout power, volledig kansloos. De first-round TKO was dan ook volledig verdiend. Hopelijk zet Gegard zich hiermee weer op de kaart in de title picture.
Sage Northcutt leert steeds weer bij
“Super Sage” heeft zijn eerste tegenslag gekend tegen Ryan Barbarena. Even leek het erop tegen Enrique Marin dat hij weer zou moeten aftikken. Maar hij verraste menigeen op een bijna straight armbar van Marin. Met een groot aantal reversals liet hij weer verbeteringen in zijn game zien. Hij is nog steeds slechts 20 dus de sky lijkt de limit voor hem.
Cain Velasquez kan het nog steeds
Cain heeft zijn portie tegenslag ook gekend. Zijn grootste blijft nog altijd de blessure, maar ook Fabricio Werdum droeg zijn steentje bij. Nadat hij zijn belt heeft verloren, is deze ondertussen ook uit de handen van Werdum gewrongen door Stipe Miocic. Dus wat was Cain zijn volgende stap? Dat is nu duidelijk: Travis Browne kansloos laten en met een vintage performance zichzelf weer in de picture vechten. Dat is glansrijk gelukt en Cain heeft de champ Stipe dan ook al uitgedaagd. In de volatiele heavyweight divisie zou hij met één win weer volledig op de kaart kunnen terugkeren.
Jose Aldo doorstaat de mentale test
In de eerste ronde tegen Frankie Edgar leek Aldo nog een beetje terughoudend. Het aantal leg kicks was minimaal en Aldo liet Edgar het gevecht maken. In de rondes die erop volgden vond hij echter zijn ritme en was het bergafwaarts voor Edgar, die al in tijden niet meer verloren had. Aldo is zeker nog scherp en heeft misschien wel zijn beste gevecht ooit afgeleverd na een deprimerende KO loss tegen Conor McGregor. Laat die twee maar snel weer tegen elkaar de octagon in klimmen.
Anderson Silva verrast in positieve zin
Ook al was Daniel Cormier dominant, Anderson deed het toch onverwacht goed in mijn ogen voor iemand die een dag heeft kunnen trainen (letterlijk één dag). Hij hield Daniel redelijk in bedwang op de grond en deed hem nog goed pijn op het eind met een lever kick. Anderson verloor, zoals iedereen had verwacht, maar hij heeft in mijn optiek laten zien het nog zeker te kunnen. Met iets meer conditionering en voorbereidingstijd had hij deze pot zelfs kunnen winnen.
Brock Lesnar is een topatleet
Hij blijft awkward in de standup, maar Brock heeft toch maar “even” gewonnen van Mark Hunt na 5 jaar inactiviteit. In de eerste ronde had hij al groot succes met de takedown, in de derde sealde hij de deal. Hunt vond nooit zijn ritme en dat was de verdienste van Lesnar, die toch een paar poeiers van Hunt te verwerken kreeg. Niemand kan raden wat Brock nu gaat doen, maar van mij mag hij in de UFC blijven. Junior dos Santos callde hem al out, verder zijn de opties legio: een gevecht met Brock is namelijk altijd interessant. Indrukwekkende performance.
Vrouwen bamtamweight divisie in nevelen gehuld
De bantamweight divisie heeft na jaren stabiliteit onder Ronda Rousey nu een soort heavyweight divisie gevoel: de titel is in korte tijd al 3 keer van hand gewisseld. Amanda Nunes won volledig terecht van Miesha Tate, die niks gedaan kreeg helaas. Wat nu? Cristiane Santos is nog steeds een wildcard, en waar blijft Rousey? Saai is het in elk geval niet bij de dames.
UFC 200 was een succes
Open deur, maar toch was het zo. Ondanks dat Joe Rogan tijdens de prelims soms in slaap viel en het wegvallen van Jon Jones, was het een top card van boven tot onder, met de nodige spanning. Niet altijd de beste partijen vanuit technisch oogpunt, maar de spanning maakte een hoop goed.